Natuurlijk leent de omgeving met duinen, zee en strand zich bij uitstek voor zeer veel mooie plaatjes. Want dat is voor mij de hoofdzaak van fotografie. De mooie beelden, die zich soms plots voordoen, vastleggen. Het bijzondere, dat je ergens loopt en dan net de bovenkant van gebouwen in de mist ziet, of het prachtige licht van een ondergaande zon, of het licht dat op de sneeuw valt, of het licht in druppels regen, een regenboog, een bijzondere vogel etc. Die momenten waarop ik als vanzelf mijn adem inhoud, omdat ik bijna niet geloof wat ik zie, die momenten vastleggen, dat is wat ik het liefste doe!

Op 30 november 1959 ben ik in Utrecht geboren.
Opgegroeid in een gezin waar, voor mij, van jongs af aan al iets met foto's gebeurde. Pa had zijn werkzaamheden in die wereld. Maar hij had fotograferen, vooral van zijn gezin, ook als hobby. Regelmatig kwam het voor dat als ik in het weekend op stond, de vloer in de woonkamer bezaaid was met pas afgedrukte zwart-wit foto's in allerlei formaten. Meestal betroffen het foto's van mijn zusje, moeder of mijzelf. Hoewel op de foto gaan, beslist geen hobby van mij was (is), hebben die resultaten ongetwijfeld invloed gehad. Natuurlijk kwam daar ook bij dat er thuis wel altijd interesse was in kleuren en andere knutselactiviteiten. Tantes droegen regelmatig de nieuwste mode aan op dat gebied. Zo ontstond onder andere ook de belangstelling voor het spinnen van schapenwol en het verven met plantaardige verf. Maar ook mijn zus Anja is zeer creatief en volgt een creatieve opleiding en vindt daarin ook haar werk. Dus ook die draagt bij aan de creativiteit in het gezin.
Uiteindelijk doorloop ik de middelbare school en kies vervolgens voor een (degelijke) studie Nederlands Recht. Met die studie ga ik vrolijk, bijna vijfentwintig jaar, aan het werk. Dat werk is de meeste jaren binnen diverse ambtelijke organisaties. Het blijkt heel goed mogelijk om ook binnen dat werk voldoende creatief bezig te zijn.
Fotograferen blijft een leuke hobby, waar ik de ene keer wat meer en de andere keer wat minder tijd aan besteed. De vakantie is natuurlijk een uitgelezen moment. Maar steeds vaker gaat het fototoestel ook op andere momenten mee. Dat de digitale toestellen steeds kleiner en lichter worden en toch een prachtig resultaat geven, is daarin, voor mij, zeker belangrijk. Vanaf november 2005 maak ik foto's met het toestel van Canon, de IXUS 50. Een prachtig kado van mijn moeder. Inmiddels was ik wel gaan nadenken over een ander toestel. Een lijstje met eisen was al ontstaan. Het nieuwe toestel, een Canon IXUS 240 is sinds eind augustus 2013 in gebruik. Doorslaggevend, voor mij, was de grootte van het toestel. Maar erg belangrijk vond ik ook de lichtgevoeligheid van de lens, het aantal pixels (in elk geval wilde ik er duidelijk meer dan de oude camera) en de groothoek. Met de resultaten tot nu ben ik heel tevreden. En heel belangrijk; ook deze kan zo in mijn jaszak mee.
Inmiddels, na wat omzwervingen, in Wassenaar beland, volg ik in 2009 een basiscursus fotografie bij de hier woonachtige fotograaf Jan Stegeman. Gevolg is dat het fototoestel nog vaker meegaat. En zo na enkele jaren twijfelen, is dat nu wel iets voor mij, toch lid geworden van een fotowerkgroep. In dit geval Fotowerkgroep Silhouet in Wassenaar. En nu helemaal overtuigd van zo'n lidmaatschap. Want doordat je met elkaar foto's bespreekt en ook uit fotograferen gaat, leer je meer, zie je meer en wordt de interesse snel groter.
Vanuit mijn invalshoek, de zich plotseling voordoende bijzondere momenten vastleggen, heb ik in deze website wat foto's verzameld.